Om maar meteen met de deur in huis te vallen : "Mud & grace" van Napoleon Washington is één van de beste bluescd's die ik begin dit jaar mocht ontvangen.  Ren evenwel niet onmiddellijk naar de platenwinkel na het lezen van deze recensie want je kan de cd alleen beluisteren en downloaden via zijn website en Cd Baby.  Napoleon Washington, wat uiteraard niet zijn originele naam is, is Zwitser van origine en heeft al op jeugdige leeftijd de blues te pakken. 

Hij speelde in diverse bands waaronder The Crawlin' Kingsnake Blues Band, Gary Setzer & The Roustabouts (broer van Stray Cat Brian) en Rock Bottom.  Die laatste zal ervoor zorgen dat zijn solocarrière een aanvang neemt.  "Mud & grace" is het derde hoofdstuk uit zijn muzikale loopbaan.  Zijn vorige twee cd's"Hotel bravo" uit 2002 en "Homegrown" uit 2005 zijn in exact 3000 exemplaren verschenen en enkel bestemd voor de Franse en Zwitserse markt.  De kansen dat die nog eens ergens opduiken zijn dus gering.  Maar niet getreurd, surf als de gesmeerde bliksem naar zijn website en geniet van al het lekkers dat er te verkrijgen is.  Zo pakte hij al in 2004 uit met het project "The Washington Theater", een volledig concert op internet met niet alleen muziek maar ook exclusieve video's, projecties etc..., en dat in een periode dat You Tube nog in de maak was. Ook het beluisteren van deze nieuwe cd gaat gepaard met de nodige animatie die de teksten extra in de verf zet.  Verbluffend.  Muzikaal hebben we te maken met een meer dan voortreffelijke deltablues- en countrybluesman die op meesterlijke wijze Resophonic gitaren bespeeld.  Slide, dobro, elektrische gitaar en occasioneel piano zijn de instrumenten die hij op deze dertien tracks tellende cd bespeelt. 

Wie een voorliefde heeft voor de betere akoestische en swampy deltablues is hier aan het juiste adres.  Zoals de Engelsen zeggen : "You're in for a treat".  Hoogtepunten bij de vleet : "Blue curls of smoke", zeer soulvolle countryblues met een New Orleanstrekje, "Salt water", in dezelfde muzikale sfeer als voorgaande song en ééntje die niet zou misstaan in het repertoire van Ry Cooder, "Write yourself a letter", blues met een stevige slidepartij in het straatje van John Mooney en Spencer Bohren, beiden niet toevallig afkomstig uit New Orleans, de pianoballades "Peephole dawn" en "Big river", de enige cover op deze cd en ééntje van Zachary Richard in early Tom Waits stijl en een pak folky blues en acoustic dobro bluessongs zoals "The top of the shelf" en "My love is like a tree".  We mogen ook niet vergeten van de zang te vermelden die de ene keer zacht fluisterend klinkt, soms is het bijna "talking blues", tot krachtig en meeslepend.  Aan dit meesterwerkje verleenden Simon Gerber -upright bass-, Raphaël Pedroli -drums, percussie-, Jean-François Lehmann -bass clarinet- en Tomcat Blake -backing vocals- hun medewerking.  Deze cd krijgt heel wat airplay op diverse Franse radiozenders en scoort hoog aldaar in diverse bluescharts.  Nu België en Nederland nog. (BV)